“嗯哼？”

暮色沉沉，晚风瑟瑟。魏<i></i>器立<i></i>荒原<i></i><i></i>，轻丝飞扬，白袍猎猎翻飞，清冷<i></i>月华<i></i><i></i>蒙<i></i><i></i><i></i>层神辉，<i></i><i></i>星夜<i></i>宛<i></i>谪仙。

<i></i>忽<i></i>垂眸，掌<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>颗鹅卵石<i></i><i></i><i></i>翠晶，珠光<i></i>萤火。

<i></i><i></i>带<i></i>关切<i></i><i></i><i></i>清越嗓声<i></i><i></i><i></i><i></i>响<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

“林夫<i></i>催<i></i>回<i></i><i></i>呢。”

<i></i><i></i>向狼狈<i></i>坐<i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>。

“谢<i></i>辈代康王请<i></i><i></i>王府做客<i></i><i></i><i></i>记<i></i><i></i>。”

魏二公<i></i>慢条斯理<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i>。”

谢浪仰视<i></i>站<i></i><i></i>方<i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>“<i></i>”<i></i>资格。

“魏公<i></i><i></i>请吩咐。”

<i></i>低眉顺眼<i></i><i></i><i></i>，<i></i>敢再展露獠牙，<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>鸿毛<i></i>死<i></i>荒野。

“<i></i><i></i>知魔教<i></i><i></i><i></i>丹药名<i></i>‘醒神珠’？”

谢<i></i>仙顿<i></i>怔住，<i></i><i></i>若<i></i><i></i>思<i></i>点头<i></i><i></i>。

“<i></i>知<i></i>，此药<i></i>够唤醒迷失<i></i>魂魄，几<i></i>气息回<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>丹需<i></i><i></i>神通者<i></i>魂魄<i></i>引才<i></i>炼<i></i>。”

魏<i></i>器笑<i></i><i></i>声，云淡风轻<i></i><i></i>。

“<i></i>晓<i></i>此物<i></i>炼制<i></i>法<i></i><i></i>，林<i></i>赘婿叶腾身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>神通者残魂，<i></i><i></i>取<i></i>，<i></i><i></i><i></i>炉炼丹。”

谢浪顿<i></i>眯<i></i><i></i>双眸，<i></i>露惊色，魏贼口<i></i><i></i><i></i><i></i>打破<i></i>七<i></i>关<i></i>强者吗？<i></i>等存<i></i>什<i></i><i></i>候变<i></i><i></i><i></i><i></i>值钱，<i></i><i></i>黎安府竟<i></i><i></i><i></i><i></i>两位，此獠带<i></i>身边<i></i><i></i><i></i>灰猫<i></i>其<i></i>，<i></i><i></i>叶腾身<i></i><i></i><i></i>？

“<i></i>明白<i></i>。”

<i></i><i></i>惊愕<i></i>低声应允。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>失望呀～”

魏二公<i></i>笑吟吟<i></i><i></i><i></i>，<i></i>抬<i></i>轻抚身旁赤焰马<i></i>鬓毛，<i></i><i></i>翻身<i></i>马。

“愿<i></i>公<i></i>效劳。”

谢浪见<i></i><i></i>走，连忙应<i></i>，<i></i>巴<i></i><i></i>魏贼快离<i></i>。

“<i></i>静候佳音。”

<i></i><i></i><i></i>魏二策马向黎安府<i></i>方向奔<i></i>，<i></i>直<i></i><i></i>消失<i></i>视野<i></i>，<i></i>才轻舒<i></i><i></i>口气。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>任<i></i>拿捏吗？”

谢浪神色变换，<i></i><i></i>胸腔<i></i>积攒<i></i><i></i>股郁气。

<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>局势<i></i><i></i><i></i>夜间<i></i><i></i><i></i>今<i></i>般<i></i>步，魏<i></i>器<i></i>真吃死<i></i><i></i>，<i></i><i></i>仅受<i></i>重伤，<i></i>连<i></i><i></i>关键<i></i>恒宇石<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>今，<i></i><i></i><i></i>间已<i></i>攻守易势，姓魏<i></i>已经完全控制住<i></i>局<i></i>，<i></i>甚至敢放任<i></i>活<i></i>，<i></i><i></i>将<i></i>抓<i></i><i></i>，<i></i>实<i></i>，<i></i><i></i>确实再难翻<i></i>浪花。

“<i></i><i></i><i></i>机<i></i>……”

谢浪拿<i></i><i></i><i></i>瓶，仰头吃<i></i>几枚宝药，踉跄<i></i>身，摇摇晃晃<i></i>向北<i></i>飞<i></i>。

<i></i><i></i>伤太重<i></i>，<i></i><i></i><i></i>被魏二<i></i>法宝打伤，方才与姚熙交<i></i><i></i>牵<i></i><i></i>伤势，硬接<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>杀招，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赶路全凭<i></i>志力。

<i></i><i></i>数<i></i>，<i></i>座山明水秀<i></i><i></i>庄园<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>，<i></i>终<i></i>松<i></i><i></i>口气，纵身落<i></i>园外，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>名身<i></i>黑白<i></i>袍<i></i>男<i></i><i></i>暗处走<i></i>。

“谢师叔<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>？”

<i></i>者赫<i></i><i></i>黎安府巡<i></i>使许远望。

“<i></i>死<i></i><i></i>。”

谢浪摇<i></i><i></i>头。

“<i></i><i></i><i></i>……”

许<i></i>使紧锁<i></i>眉头<i></i>才舒展，<i></i>打量<i></i>长衫染血<i></i>师长，<i></i><i></i>悲<i></i><i></i><i></i>。

<i></i>今夜受尽魏贼<i></i>羞辱，<i></i><i></i>唯<i></i><i></i>倚靠<i></i>险<i></i>死<i></i><i></i><i></i>恶<i></i><i></i><i></i>，甚至<i></i><i></i>数<i></i><i></i><i></i>追求<i></i><i></i>望<i></i>。

ass=''ga''

<i></i>什<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>？<i></i>等原本<i></i>黎安府全<i></i>全<i></i><i></i><i></i><i></i>启<i></i>座秘境<i></i>努力，<i></i><i></i>切<i></i>恶魔<i></i><i></i><i></i><i></i>复存<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>受伤吧？”

谢浪轻声问<i></i>。

“<i></i>并未与<i></i><i></i><i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

推荐：【《《

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

推荐：【】《《【】《

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

推荐：【】《【】《【】

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>。”

谢浪松<i></i><i></i>许远望<i></i><i></i>臂，<i></i>堂<i></i>挺直<i></i>腰身。

“<i></i>夺<i></i>恒宇石，<i></i><i></i><i></i>启秘境<i></i>必须<i></i>物，<i></i><i></i><i></i><i></i>将计划继续<i></i><i></i>，<i></i><i></i>暂且依附与<i></i>。”

<i></i>眸光幽深。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输，此<i></i>尚<i></i>转机。”

康王<i></i>色冰冷。

“<i></i><i></i><i></i>嘴硬吗？魏<i></i>器<i></i>知秘境<i></i>，必<i></i>传信入京，<i></i><i></i>候魏党派<i></i><i></i>神通者，<i></i><i></i>等死吧，反正本王<i></i>兄长<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i>受<i></i>圈禁，<i></i><i></i><i></i>许给<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>信。”

谢浪轻笑<i></i>声，淡<i></i><i></i>。

“王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>何敢<i></i>黎安府<i></i>身？<i></i><i></i>离京城<i></i><i></i><i></i><i></i>二百余<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活够<i></i>吗。”

康王眉头紧锁。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>瞒<i></i>？”

谢浪森<i></i><i></i>。

“<i></i>拿<i></i>消息，洛京此<i></i>风云诡谲，魏党根本<i></i>暇派<i></i><i></i>黎安府，<i></i><i></i><i></i><i></i>付<i></i>其实<i></i><i></i>此<i></i>重明卫防御使杨少<i></i>。”

“<i></i><i></i>妨<i></i>话<i></i><i></i>再明白<i></i>，京<i></i><i></i>底<i></i><i></i>何<i></i>？<i></i><i></i>什<i></i><i></i>点风声<i></i><i></i>听<i></i>。”

“殿<i></i>忘记<i></i>吗？四<i></i><i></i>次<i></i>仙门盛<i></i><i></i><i></i>始<i></i>。”

康王恍<i></i>，<i></i><i></i>嘲讽似<i></i>摇头。

“<i></i>继续<i></i>。”

谢浪<i></i>字<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i><i></i>先假<i></i>屈服<i></i>魏<i></i>器<i></i>淫威，待<i></i>秘境<i></i>启，<i></i><i></i>威风<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

康王沉吟片刻<i></i>点头。

“<i></i><i></i>再信<i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>怎<i></i>做？”

谢浪轻吐<i></i>口气，终<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，似乎康王<i></i>支持<i></i><i></i>万分重<i></i>。

“请王爷明<i></i>回城，<i></i><i></i><i></i>王府办宴，先将魏<i></i>器稳住，秘境<i></i>启<i></i><i></i><i></i>远<i></i>。”

许远望摇头，<i></i><i></i>魏<i></i>器离<i></i><i></i><i></i><i></i>声<i></i>响<i></i>甩<i></i><i></i><i></i><i></i>众巡察官与重明卫，倒<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>。

“<i></i><i></i>。”

<i></i>忽<i></i>谨慎<i></i>问<i></i>。

“<i></i><i></i>将<i></i>救走<i></i><i></i>神通者<i></i>何<i></i>？”

谢浪闻言冷笑，将魏二公<i></i><i></i>毒计<i></i><i></i>，许远望吸<i></i>口冷气。

“<i></i><i></i>该<i></i>何<i></i><i></i>？”

谢<i></i>仙<i></i>答反问。

“康王知<i></i>今夜<i></i><i></i><i></i>吧。”

许远望点头。

“<i></i><i></i><i></i>堂等<i></i>回<i></i>。”

“<i></i><i></i>先进<i></i>吧。”

“<i></i>。”

叔侄二<i></i>互相搀扶<i></i>走入<i></i>山庄，<i></i><i></i>穿<i></i>鹤径，步入<i></i><i></i>间别院。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>本王<i></i><i></i>惊喜啊。”

堂<i></i>灯火通明，<i></i>名身<i></i>蟒袍<i></i>俊瘦<i></i><i></i>男<i></i>坐<i></i>主位<i></i>，<i></i><i></i>顾眼<i></i><i></i><i></i>衣衫染血，<i></i><i></i>雷霆。

“谢浪！伱<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊？<i></i>将恒宇石交给<i></i>，<i></i>竟让魏<i></i>器<i></i>东西抢走<i></i>，<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>办，给<i></i><i></i>個<i></i>法！”

谢浪咳<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>洒脱<i></i>笑容。

“<i></i>已将秘境<i></i><i></i>告知<i></i>魏二公<i></i>。”

康王睁<i></i><i></i>眼睛。

“<i></i>疯<i></i>？”

谢浪笑颜<i></i>改。

“殿<i></i>且先听<i></i><i></i>言。”

康王哼<i></i><i></i>声，双目含怒<i></i>盯<i></i><i></i>。