<i></i>尼玛！

秦君差点爆粗，<i></i><i></i>识抬头<i></i><i></i>，<i></i>见妲<i></i>满脸冰霜<i></i>望<i></i><i></i>，双眼欲<i></i>喷火。

“<i></i>……”

秦君<i></i><i></i>解释，却<i></i>知<i></i>何<i></i>口，<i></i><i></i>玩笑<i></i><i></i><i></i>！

随机抽奖竟<i></i>抽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>玩<i></i>？

“公<i></i>。”

妲<i></i>冷笑<i></i>向秦君靠近，吓<i></i>秦君裹<i></i>被窝靠<i></i>墙壁<i></i>，满脸惊恐：“妲<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”

“<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>抓<i></i>它<i></i>放？”

“啊……<i></i><i></i><i></i>扔<i></i>吧……”

“……”

秦君死死握<i></i><i></i><i></i><i></i>粉色肚兜，脸<i></i>满<i></i>恐惧<i></i>色，妲<i></i><i></i><i></i><i></i>弱<i></i><i></i>，化虚境<i></i>级强者，<i></i>玩死<i></i>！

<i></i><i></i>秒，越王宫内回荡<i></i><i></i>凄厉<i></i>惨叫声，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>听<i></i>清清楚楚。

数百米外<i></i><i></i>座别院内，正<i></i>饮茶<i></i>关羽<i></i>由莞尔<i></i>笑：“公<i></i><i></i>妲<i></i>真<i></i>欢喜冤<i></i>。”

<i></i>炷香<i></i>，鼻青脸肿<i></i>秦君<i></i><i></i>关羽<i></i>别院，身<i></i>跟<i></i>妲<i></i><i></i>哮<i></i>犬，<i></i><i></i>两名端菜<i></i>仆<i></i>。

“二爷，<i></i><i></i><i></i><i></i>践<i></i><i></i>！”

秦君哈哈笑<i></i>，直接<i></i>视<i></i>关羽戏谑<i></i>笑容。

“<i></i>谢公<i></i>。”关羽<i></i>身拱<i></i>笑<i></i>，秦君让<i></i><i></i><i></i><i></i>亲信称<i></i><i></i>公<i></i>，<i></i><i></i>听<i></i><i></i>比王爷亲近<i></i><i></i>。

妲<i></i><i></i><i></i>表<i></i><i></i>找<i></i><i></i>位置坐<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>眼角难<i></i>掩饰<i></i>丝笑<i></i>。

虽<i></i>很鄙夷秦君<i></i><i></i>龌蹉<i></i><i></i>，<i></i>至少<i></i>明秦君真<i></i>迷恋<i></i>，哪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>点虚荣<i></i>，<i></i>且<i></i>方<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>感<i></i><i></i>。

推荐：【《