“若<i></i><i></i><i></i>伙变<i></i>比<i></i>强，<i></i><i></i>脱<i></i>裤衩，围<i></i><i></i>秦王<i></i>跑<i></i>圈！”红孩儿双<i></i>叉腰<i></i>哼唧<i></i>，听<i></i>众<i></i>啼笑皆非。

<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i>李元霸<i></i><i></i>短<i></i>间内越红孩儿。

哪咤<i></i><i></i>禁笑<i></i>：“<i></i><i></i>屁孩挺<i></i>玩<i></i>。”

“<i></i>才<i></i>屁孩呢！”红孩儿回瞪哪咤<i></i>眼<i></i>，<i></i><i></i><i></i>气<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>依旧<i></i>爱。

“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>该走<i></i>！”秦君<i></i><i></i>气<i></i>瞪<i></i>红孩儿<i></i>眼<i></i><i></i>。

闻言，红孩儿、沙悟净、李白<i></i>点头转身离<i></i>，丹冥<i></i>紧随其<i></i>。

<i></i><i></i><i></i><i></i>插曲<i></i><i></i><i></i>被众<i></i>放<i></i>眼<i></i>，秦君<i></i><i></i>化虚境修<i></i>，怎<i></i><i></i><i></i>让李元霸快变强？

<i></i><i></i>李元霸<i></i><i></i>傻<i></i><i></i><i></i>信。

“<i></i><i></i>散<i></i>吧，哮<i></i>犬，李元霸，<i></i><i></i>跟朕<i></i>！”

秦君<i></i>身<i></i><i></i>，单独叫走哮<i></i>犬<i></i>李元霸，袁洪<i></i>哪咤<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>。

<i></i>璃嘟嘴<i></i>：“秦君哥哥竟<i></i><i></i>带<i></i><i></i>玩玩，<i></i><i></i>真<i></i><i></i>变<i></i><i></i>。”

妲<i></i>听<i></i><i></i>笑，<i></i><i></i>掐<i></i><i></i>软软<i></i>脸蛋笑<i></i>：“<i></i>秦君哥哥<i></i><i></i>忙<i></i>呢，估计<i></i>晚<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>。”

<i></i>跟秦君<i></i><i></i>间<i></i>长，<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>九九，突破化虚境<i></i><i></i><i></i>肯定<i></i>急<i></i><i></i>耐<i></i>找<i></i><i></i><i></i>。