“哼，<i></i><i></i>族<i></i>义<i></i>死，<i></i><i></i>怜！”

姬永<i></i><i></i>声音忽<i></i>响<i></i>，秦君<i></i>禁撇嘴，<i></i>丫<i></i><i></i>初恐怕<i></i><i></i><i></i>此吧，再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>鬼<i></i>鬼<i></i>。

<i></i>关键<i></i><i></i>圣庭依旧被覆灭。

“<i></i><i></i><i></i>输，<i></i><i></i><i></i>胜算！”姬永<i></i><i></i>语气再次恢复平静。

“<i></i>哪<i></i><i></i>胜算？”秦君<i></i>屑问<i></i>。

悠久岁月<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i>初<i></i><i></i>仙神<i></i>否<i></i>存<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>胜算！”

“噗……卧槽！<i></i><i></i>真<i></i>夺舍朕！”

秦君听<i></i>差点吐血，暴露<i></i>吧！

丑陋<i></i>阴谋！

“哼！<i></i>堂堂圣庭战神岂<i></i>做夺舍<i></i>般<i></i>苟且<i></i><i></i>！<i></i>且<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夺舍<i></i><i></i>身体，因<i></i><i></i><i></i>本<i></i><i></i>体，强<i></i>夺舍，<i></i><i></i><i></i>归<i></i>尽，泯灭<i></i>命运长河<i></i>。”姬永<i></i>冷哼<i></i>。

秦君听<i></i>莫名其妙，<i></i><i></i>气<i></i>：“难<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朕<i></i><i></i>世<i></i><i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>玄乎。”

<i></i><i></i>姬永<i></i>沉默<i></i><i></i>，<i></i>再回答。

<i></i><i></i>懒<i></i><i></i><i></i>，努力准备今晚<i></i>拍卖<i></i>。

八品法船似乎很罕见，<i></i><i></i>候争夺<i></i><i></i>肯定<i></i>少，<i></i><i></i>售卖<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东西，<i></i>换取灵石。

很快，<i></i><i></i>便走入交易区，<i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i>摆摊售卖各<i></i>物品，<i></i><i></i><i></i><i></i>收购。

“<i></i><i></i><i></i><i></i>世烟火。”唐三藏感叹<i></i>。