<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

推荐：【《《《

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”

丈夫握紧拳头，<i></i>，“武林盟<i></i>蒙城投毒害<i></i><i></i><i></i>染病，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>客<i></i>，哪次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迎接做<i></i>防护才敢进入蒙城？刚才<i></i>姑娘<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>假话<i></i>骗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>师傅<i></i>害<i></i>，故<i></i>让<i></i><i></i>蒙城找死……”

丈夫<i></i>话刚<i></i>完，秦榴<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>屋檐边<i></i><i></i>原<i></i><i></i>此<i></i>感叹：“原<i></i><i></i><i></i>破绽<i></i><i></i>。”

夫妻抬头<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>屋檐旁，吓<i></i>连连<i></i>退。

秦榴跳<i></i><i></i>，笑眯眯<i></i>让<i></i><i></i>别害怕：“<i></i><i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i><i></i>魔教<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>害怕<i></i>？”

“魔教！”

丈夫赶紧<i></i>儿<i></i>抱住，仿佛眼<i></i><i></i>姑娘真<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>般。

“魔教怎<i></i><i></i>？”

更多内容加载中...请稍候...

<i></i><i></i>夫妻<i></i><i></i>秦榴真走<i></i>，赶紧抱<i></i>儿<i></i>朝另<i></i><i></i>方向跑。

跑<i></i><i></i><i></i>长<i></i>段路，转进<i></i>巷，放<i></i>孩<i></i>喘气。

丈夫探头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i><i></i>。”

“<i></i>姑娘<i></i>什<i></i><i></i>？怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蒙城<i></i>瞎逛……”

“管<i></i>呢，<i></i><i></i>破城进<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>给儿<i></i>找药呢，哪<i></i>工夫管<i></i><i></i>什<i></i><i></i>。”

丈夫<i></i>奈摆摆<i></i>。

“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>姑娘<i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>瞎走，万<i></i>染<i></i>病怎<i></i>办？”

妻<i></i>担<i></i>蹙眉。

“嘶，儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>思管别<i></i>呢！<i></i><i></i><i></i><i></i>像坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>今敢<i></i>蒙城吗！什<i></i>师傅让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>假。”